Su hayâtın kaynağıdır. Varlığa can katar. Suya dâir konuşmaya su nûş* ile başlamak, umulur ki söze hayat ve bereket verir, suyun kaynağından doğması ve menziline varması gibi, söz de amacına ulaşır.

İnançlarında suyu hep merkeze yerleştiren insan, suyun peşinde yeryüzü yolculuğuna yön verdi, su sâyesinde medeniyetler kurdu.İnsan suyun hem maddesiyle hem mânâsıyla arındı. Aslına yaklaşmak için ona sığındı. Suyu hem gıdâsı hem devâsı olarak bildi. Su, ya bir pınarda ya bir ayazmada ya bir kaplıcada, bâzen bir kuyuda bâzen de bir çeşmede, şifâ hassasıyla insanın imdâdına yetişti.

**

Medeniyetler beşiği Anadolu coğrafyası, sînesinde suyun bütün bu tezâhürleriyle yaşadığı topraklardandır. İstanbul, âdeta, suyun insana, insanın suya duyduğu muhabbetin cisimleşmiş şehridir. Dünyâda su mühendisliğinin zirvesine erişen beldelerdendir. Zeytinburnu, ayazmaları kuyuları çeşmeleri sebilleriyle İstanbul’un en eski yerleşim yerlerinden ve şifâ merkezlerindendir. Kendi başına bir su medeniyetidir.

*

Suyun hayâtımızda, geçmişte ve geleceğimizde tuttuğu yeri ve şifâ değerini hatırlatmak için Z dergisinin ikinci sayısını Su ve Şifâ temasına ayırdık. Su insana her zaman ilham kaynağı olmuştur. Dileriz, bu sayımız da içeriğiyle ve sunumuyla sizlere güzellikler ve ilhamlar yaşatsın.

*nûş: Farsçada ‘içme’.